Everest’e tırmanmak

Herkes Everest’e tırmanamayabilir ama… Herkesin tırmanabileceği bir Everest’i vardır
Nasuh Mahruki

Kimi çok iyi okullardan, çok iyi derecelerle mezun olur.

Kimi çalıştığı işte yükselir, insan yönetmeye başlar.

Kimi kendi işini kurar sıfırdan, büyütür, dünya çapında duyulur yaptıkları.

Kiminin projesi ses getirir, başarılar kazandırır.

Kimi hayali olan dünya turunu gerçekleştirir yıllar sonra.

Herkes kendi Everest’ine tırmanır sonuçta.

Her tırmanış ise, gerçekleştirmek için emek harcadığımız, bizleri yoran, ancak gerçekleşince de gıpta ile bakılan başarılardır.

Ama kimi vardır ki…

Yepyeni bir ülke kurar hiç yoktan.

Buradaki “yokluk” kelimesi mecaz değil, gerçek anlamındadır.

Everest’e çıplak, çadırsız, teçhizatsız, tek başına tırmanmaya benzer.

***

İş kurmak için sermaye, derslerde başarılı olmak içinse iyi kitaplar gereklidir.

Başarılı bir proje için iyi ekip arkadaşları, iş yerinde yükselmek içinse insiyatif alabilecek özgürlük gereklidir.

Yepyeni bir ülke kurmak içinse bunların hepsinden çok daha fazlası gerekir.

Bunların hiçbiri yokken, yokluktan ülke kurana da çılgın denir, kahraman denir, ata denir, Atatürk denir.

Atatürk; Everest’e tırmanmakla kalmayıp bütün bir ülkenin de kendisine bu imkansız tırmanışta eşlik etmesini sağlamıştır.

Bizler en ufak başarımızda, iş yerinde yükseldiğimizde, kendi işimizi kurduğumuzda ne kadar takdir görüyoruz değil mi?

Herkes bizi konuşuyor haftalarca, imrenilen gözlerle bakılıyor yaptıklarımıza…

Hiçlikten ülke kuranları ise yılda 1 gün olsun anmak, armağan edilen eserin değerini yılda 1 kez olsun düşünmek az mı?

Bizler için bir yükümlülük, bir görevdir bu.

İki elimimiz kanda olsa, ölüm döşeğinde veya mutluluğun zirvesinde olalım, ödememiz gereken bir borç, bir saygı göstergesidir bu.

Bu yüzden Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşu sadece 29 Ekim’lerde değil, hergün kutlu olsun!