Dünyayı keşfederken (2): Güney Vietnam

Vietnam Vizesi, Fotoğraf: Wikimedia Commons

Motorlar her yerde. Ayrıca sadece kendi şeritlerinden gitmiyorlar. Karşı şeride girmeyi bırakın, yolu çaprazlama geçenler bile var. Ama hepsini geçin, tüm fizik kurallarını ve istatistik bilimini altüst eden şey şu: Bu insanlar kaza yapmıyor. Vietnam’da bulunduğumuz süre içerisinde kaza yapan tek bir motorsiklet veya araba sürücüsü görmedik.

Cu Chi Tünelleri Ho Chi Minh City’nin 40km dışında ve biz burayı görmek için günübirlik tur satın aldık. Yol aşağı yukarı 2 saat sürüyor. Ama görecekleriniz öylesine etkileyici ve sarsıcı ki kesinlikle değiyor. Bu tüneller Vietnam Savaşı sırasında halkı Amerikan saldırılarından korumak amacıyla çok basit imkanlarla kazılmış ve tabiri caizse yerin altında mutfaklarıyla, odalarıyla, toplu alanları ve havalandırma sistemleriyle mini bir şehir oluşturulmuş. Üst tarafta savaş tüm şiddetiyle devam ederken, yerin altındaki tünel sistemlerinde bir şehir; hayatını sürdürmeye çalışmış. Yine de savaş süresince tünellerde 10.000’in üzerinde Vietnamlı’nın öldüğü söyleniyor. Resimde, tünellerin olduğu bölgede Amerikan askerlerine karşı kurulan bambu tuzaklarının bir örneğini göreceksiniz.

Bu tünellerin girişleri son derece dar. Zaten ufak tefek olan Vietnamlıların dahi zor sığdığı söyleniyor. Biz Onur’la girmeyi başardık, kapalı yer korkusu olanların asla denememesi gerekiyor.

Amerikan bombalarının yol açtığı dev kraterlerden biri. Bunlardan çok sayıda var.

Yine savaş döneminden kalma tanklardan biri.

Savaş sırasında bölge insanının beslenmesine bir örnek. Yer altında yetişen ve tadı patatese benzeyen bir sebzeyi tuzlu fındık kırıntılarına bandırarak yiyorsunuz. Çay da çok sık tüketiliyor.

Ho Chi Minh’de yaptığımız bir diğer aktivite Mekong Delta’sını görmek oldu. Mekong Delta’sı yolu üzerinde tekneyle uğradığımız lokal köylerden birindeyiz.

Vietnamlı çocuklar dünyanın en güzel çocukları olabilir mi? Dikkat edersiniz annesi ayağından bağlamış, çünkü köy nehir kenarında ve çocuk her yerde çocuk olduğundan kendi başına oyun oynarken nehre düşmesi işten bile değil.

Ülkenin (ve hatta bölgenin) pirinç ambarı sayılan Mekong Delta’sını besleyen Mekong Nehri. Bu nehirdeki yerel sandallarla kısa bir tur yaptık. Bu bölge canlı çeşitliliği bakımından dünyanın en zengin alanlarından birisiymiş (bölgede son dönemlerde 10.000’in üzerinde yeni canlı türü keşfedilmiş).

Mekong Deltası’nın olduğu bölge her ne kadar kırsal olsa da, Vietnam’ın nüfus yoğunluğu bakımından en kalabalık bölgelerinden biri. Pirinç ekimi bölgedeki en büyük faaliyet.

Mekong Delta’dan dönüş yolunda uğradığımız bir köyde, geçimini bu gördüğünüz ve oldukça da lezzetli hindistan cevizi aromalı şekerleri üreterek kazanan insanlar.

Hoi An şehrine yolculuğumuz öncesindeki son Ho Chi Minh günümüzde şehirde dolaşırken karşımıza çıkan ve merak ederek ziyaret ettiğimiz (turistik bir özelliği olmayan) budist tapınağı.

Ho Chi Minh’de mutlaka denenmesi gereken yerel lezzetlerden biri bu. Tamamen yerel halkın bulunduğu “esnaf lokantası” benzeri bir yerde denedik bu çorbayı. Çok fazla acıkmış olmamızın da etkisiyle unutamayacağımız lezzetlerden biri oldu bu bizim için Vietnam’da.

Hoi An’a yolu düşecek olanların bu yemek çarşısına kesinlikle uğramasını öneriyorum. Çarşının başı dev bir kasap. Günlük taze etler restaurant’lara buradan dağıtılıyor. Biraz ilersinde yiyecek ve baharat çarşısı var. Birçok hediyelik eşyayı büyük pazarlıklarla alabilirsiniz. Çarşının en ucunda ise çok çok ucuz fiyatlara (öğle yemeği 2-3 TL) yerel halkla beraber yemek yiyebilirsiniz.

Hoi An’da kaldığımız süre boyunca öğle yemeklerini bu çarşıdaki değişik masalarda yedik. Her masada bir ev hanımı veya yaşlı bir teyze ev yemekleri pişiriyor ve binbir çeşit değişik lezzeti deneyebiliyorsunuz. Sanırsam koca Vietnam gezimizdeki en güzel yemekleri bu sokak restaurantlarında yedik.

Hoi An’da bir öğleden sonra motorsiklet kiralayıp çevre köyleri gezdik. Hiçbir turistin olmadığı ve teknolojiden uzak köylerden birince bir Google kafeyle karşılaşınca durup o anı ölümsüzleştirdim.

Hoi An’da olduğumuz süre boyunca hava İrlanda’yı aratmasa da hiç şikayetçi olmadık. Hatta havanın bu gri tonu, şehirdeki renkliliğe çok masalsı bir hava katıyor.

Hoi An’da kaldığımız otelin resepsiyonundaki yerel Vietnam gazetesinde Türkiye haberleri.